Laatste werkdag

Vandaag hebben we onze laatste werkdag achter de rug. Planning is afgeraakt en we hebben nog eens goed rondgekeken. En nog beter: nooit meer om 6.15 opstaan :). Milcho had gisteren alweer een nieuw kado bij: maïskolven die hij de dag ervoor geplukt had, maar dan gekookt. Vandaag zijn we na het werk ook op zijn kosten op café gegaan en het is niet bij een drankje gebleven, want ineens lagen er ook 2 latten chocola op tafel ... Filip heeft dan weer afscheid genomen van het boormateriaal door er tegen te praten en eens te wuiven.Filip is trouwens echt een heel goeie werkman, heel grappig, heel veel sfeer, maar ook ongelofelijk dom... Milcho moet hem alles heel vaak meerdere keren uitleggen (en ondertussen hebben Laura en ik al begrepen, in het Bulgaars, wat hij bedoelt.) en iets wat je hem de dag ervoor vertelt, weet hij de dag erna of zelfs een uur erna niet meer.

Morgen staat inpakken en een grote opkuis op het programma. Vooral de auto moet echt onder handen genomen worden: modder en stof overal aan de buitenkant, de binnenkant vol stro, stof en zelfs een vogelkak (omdat we de ramen openlaten als we aan het werken zijn, anders hebben we een sauna als we naar huis rijden). Ook inpakken kan nog problematisch worden: we hebben echt heel veel stalen die mee naar België moeten.. We zullen dus elk 2 stukken bagage inchecken (tot 32 kg, echt waar!) en nog een stuk handbagage. Gaat een grappig zicht worden.

Er is wel nog heel goed nieuws voor de mama's: we zijn zelf al onze vuile kleren aan het wassen :) Geen volle koffers vuile was dus als we terug zijn ;-).

Maandag doen we een roadtrip naar Sofia. Dan brengen we ook de auto terug en overnachten we in Sofia centrum. Het gaat maandag ook regenen, dus dan kunnen we ons al een klein beetje terug aanpassen aan België. Dinsdag zijn we dan terug thuis.

Het is hier heel heel goed geweest, maar we zijn toch allebei blij om terug naar huis te gaan en het normale studentenleven weer op te pikken.

Kado'tjes, een kat en een muis

Ik zal nog eens wat anekdotes vertellen:

Ten eerste had Milcho weer veel te veel kado'tjes bij vandaag: 8 tomaten en 10 eieren. We hebben ondertussen wel al een plan wat we met al die eieren gaan doen: in de aardappelsalade, nog eens spaghetti carbonara maken en eens een omelet.

We hebben ook al een tijdje een huisdier: een kat! Ze staat er elke maaltijd, zelfs om 6 u 's morgens! Eerst gaven we ze paté die er echt heel vies uit zag, stonk en nog eens uit blik kwam. Daarna gaven we ze de niet-beschimmelde delen van beschimmeld brood (ons laatste probleempje hier...) en nu eet ze onze overschotjes. Ze lust zelfs bloemkool ;-).

We hebben dus sinds een week 'het beschimmeld brood probleem'. Geen idee hoe het komt, maar plots beschimmeld ons brood ... Zelfs het brood dat we gisteren hadden gekocht en van ochtend open deden was beschimmeld. Toen Filip het tijdens onze pauze zag was die echt totaal van de kaart: hij was een beetje boos en zei dat we terug moesten naar de winkel en dan boos moesten worden en de politie bellen. Man man, ik kreeg er echt de slappe lach van, maar hij was doodserieus. Achja.

Filip heeft vandaag trouwens duidelijk gemaakt dat hij heel hard gaat wenen als wij naar België gaan, en dat wij voor altijd in zijn hart zullen zitten. Hij wilt trouwens heel graag mee naar België om daar met ons te boren ;-). Hij is ook pottenbakker, vandaag ontdekt! We hadden een nieuwe laag in een van onze profielen, en daar heeft hij bijna alle sediment van meegenomen om mee te pottenbakken thuis.

Vandaag heeft Laura trouwens iets kei vies meegemaakt! Als de boor terug uit de grond komt, maak je die leeg (met je handen). Ik heb altijd handschoenen aan, Laura niet. En wat zat er deze keer in de boor: een dode en kapotte muis (ja, zo'n boor is heel scherp ...).Echt heel vies !! Filip heeft haar gered door de stukken muis ver weg te gooien. Regenwormen en takken hadden we al gehad, maar geen muis. Bah !!

Onze vernieuwde planning wordt weer wat krap, dus morgen gaan we zelf nog wat verder doen. Voorlopig is het dus gedaan met de namiddagen (ale ja, vanaf 16.00) aan het zwembad.

En ten slotte nog een kilometer update: we hebben al 2950 km gereden!

Dagelijks leven deel 2

In het dorp waar de werkmannen wonen passeren we elke ochtend hele kudde's schapen en geiten en mensen met een stok en mensen met emmers. Nu hebben we er ook een theorie over: volgens ons heeft het dorp een paar herders die met de schapen wandelen, en brengen ze de dieren elke ochtend naar het dorp waar de 'eigenaars' ( de mensen die te wachten staan met een stok) hun schapen eruit halen en melken. Helaas is dat te moeilijk om in het Bulgaars aan onze werkmannen te vragen ;-).

Het werk gaat weer slechter: we zijn vandaag aan ons laatste transect begonnen, maar daarin zit een kei harde laag van ongeveer een meter dik. Echt afzien voor de mannen, al kunnen ze wel met het 'beton' lachen. Het is ook groot feest als ze er een keer doorgeraakt zijn, maar dat duurt wel een tijdje !! Vandaag heeft het mijn werkman 2,5 uur gekost om 1 m diep te boren ... Hij werd er zelf triestig van, want hij beeldde uit dat hij normaal op dezelfde tijd 10 meter boort ... Helaas. Ze vinden ons ondanks al het kei harde werk toch nog steeds 'zeer aardige meisjes' (in het Bulgaars en fonetisch: 'choubo mumitsji).

Vandaag had Milcho ook weer een gigantisch kado bij: maar liefst 8 komkommers en 2 trossen druiven. Stiekem kwam het wel goed uit, want we gingen niet naar de winkel vandaag en de komkommers waren op.

De zon schijnt nog altijd kei hard, en het is snikheet ! Vandaag was het 33° en geen wind = doodgaan! Maar als we thuiskomen doen we onze start-to-jump (we zitten in week 5, sessie 1 zijnde 850 sprongen, 200 buikspieroefeningen en nog eens 50 rugspieroefeningen) en springen we in ons ijskoude zwembad.

Ontbijten doen we ondertussen binnen omdat het nog veel te donker is en omdat ons ochtendhumeur het niet toelaat nog verder met onze borden enz te lopen. De rest van de maaltijden zijn standaard buiten en dat is toppie :-) !

Wij houden van Bulgaren

Wouter kwam op bezoek van zaterdag tot dinsdag, dus moesten we hem zaterdag ophalen in Tarnovo. Laura en ik zijn dan maar vroeger vertrokken om daar de toerist uit te hangen: een fort bezocht, een gigantisch en heel lekker ijsje gegeten en op een terras gezeten. De meevaller van de dag: het was 'independence day', overal op straat muziek, line-dancende mensen en mensen in traditionele klederdracht (ik dacht direct aan u mama!). Heel gezellig!

Samen met Wouter kwamen ook nog 450 staalzakjes, balpennen en een nieuw flesje HCl, dus ons werk kan weer verder en Laura haar stresspeil kan weer zakken. Voor de rest de normale zaken: vroég opstaan, in ons veld boren, goed eten en vroeg gaan slapen. En onze werkmannen zijn nog steeds geweldig!!

Maar de belangrijkste reden voor nog eens een verhaaltje: we hebben weer al eens een top-bulgaar ontmoet! We moesten Wouter terug wegbrengen naar Tarnovo: een heel gemakkelijke weg: we moeten 1 grote straat blijven volgen. We hebben die straat al vaak gedaan en het duurt 45 min. Behalve vandaag dan ... Dubbele pinkers op de auto's voor ons, en totale stilstand van een hele file auto's en vrachtwagens. Eerste idee: oh, er steekt een kudde dieren over, er rijdt een tractor, ... Maar de file is echt lang, en mensen stappen uit hun auto's. Dus we bekijken de kaart voor een andere route. De meneer in de auto achter ons (op onze auto staat in het heel groot 'top rent a car') komt naar ons en maakt duidelijk (in het bulgaars weliswaar), dat ook hij naar Tarnovo moet en dat we moeten omkeren en hem volgen. Bulgaren rijden normaal als zotten, maar deze reed heel netjes in en pinkte uren op voorhand om ons te weg te tonen. Zijn normale rijstijl keerde terug wanneer we na een lange omweg terug op de grote baan zaten: eens uit zijn raam wuiven en zoeeef, weg ermee. Maar we hebben toch besloten dat Bulgaren echte toppers zijn! Met de kaart had het ook wel gelukt, maar deze meneer was heel vriendelijk (Ofwel zien wij er echt als sukkels uit :p)! Op de terugweg stond er overal politie en het bleek om een crash te gaan en de weg zou zeker nog 3u versperd zijn.

Voor de rest gaat ons leventje hier gewoon voort en is het nog altijd heel fijn!

Het dagelijkse leven

Ondertussen hebben we Hanne afgezet en blijven we nog met z'n tweetjes over. Nog wat nieuwe weetjes van het dagelijkse leven hier: het werk gaat beter, het weer is afwisseld en we eten nog altijd heel lekker. Elke dag een chopska salad en dan een hoofdgerecht. Gisteren hebben we ook de plaatselijke groentenmarkt uitgeprobeerd. Heel vriendelijke mevrouwtjes allemaal, die ons Bulgaars willen leren ;-). Ook onze werkmannen, Milcho en Filip, zijn nog altijd geweldig. We verstaan en spreken al wat beter Bulgaars, maar ze moeten vooral lachen als we ze niet verstaan. Er is wel iets grappig: ze boren uren in de grond zonder te zagen, maar grote ramp als ze nog 100 m tot de auto moeten lopen. Resultaat: die arme auto moet nu ipv te stoppen op het einde van het veldweggetje een heel stoppelveld door. Het gaat bergop en bergaf, en door de vele tractorsporen is het een heus hobbelritje, maar dan zijn de mannen gelukkig. We noemen het daar ondertussen al 'de safari'. Ahja, en Milcho blijft maar kado'tjes geven! Vandaag had hij 2 grote trossen druiven en 6 komkommers bij.

Nog enkele weetjes vanop de Bulgaarse wegen: we hebben nog maar eens een overstekende kudde koeien gehad, een hond die plots oversteekt, paarden en ezels met een kar en vogels die het spel 'blijf zo lang mogelijk zitten voor je wegvliegt' spelen. Auto's kom je hier amper tegen, maar dieren en mensen op straat in de onbewoonde wereld des te meer.

Nu maken we ons eerste Bulgaars onweer en harde regen mee. Ons zwembad-plan gaat dus tijdelijk niet door en dit zal ook de eerste maaltijd worden die binnen gegeten wordt. Ach, het doet ons eventjes terug aan België denken.

En om af te sluiten; onze tijdsplanning:
6.15 Wekker
7.15 Vertrek naar het dorp van de Werkmannen en naar ons veld
8.00 Start van het werk
10.30 Pauze met boterhammen, fruit en vooral veel koekjes en vragen van de werkmannen (over wat onze papa's van werk doen, hoeveel wij verdienen, broers en zussen, huisdieren, ...)
14.00 Werkmannen terug naar hun dorp brengen
Daana gaan wij ofwel naar huis ofwel nog wat verderwerken
Ten laatste 22.00 en tegenwoordig eerder 21.00 Slaaptijd

Hoofdtijdbesteding: vastgereden in een veldweggetje

In de voormiddag waren we zoals gewoonlijk aan het werk met de werkmannen. Helaas is er ook slecht weer aangekomen... Toen het al eventjes aan het regenen was, maakten de werkmannen zich zorgen over de auto. In hun beste gebarentaal maakten ze duidelijk dat we de auto op het asfalt moesten zetten, want anders zouden we hem moeten duwen omdat die vast zou zitten in ons veld. We vonden het een beetje raar, maar ja, uiteindelijk hebben we het wel gedaan. Een half uur later was de pauze voorbij, en ook de regenbui. Wij dus terug met de auto naar ons veld. Het was allemaal een beetje belachelijk.

In de namiddag, na het werk met de werkmannen, gingen we erop uit om nog wat extra boringen te doen.We hadden een veldweggetje (zoals we die altijd gebruiken om tot een geschikte locatie te komen) gezien dat ons zou moeten leiden tot de geschikte plek. Helaas duurde dit perfecte pad maar 100 m ofzo.Het ging een beetje bergaf en baande zich een weg tussen de struiken. Tot plots: auto valt stil en beweegt helemaal niet meer (in berg af!). We kijken eens naar de wielen, maar die staan mooi boven de grond, en niet in de grond, dus geen probleem. Helaas: zowel plankgas vooruit als plankgas achteruit brengt geen beweging in de auto, maar enkel stank ... Hanne en Laura stappen uit en duwen mee. Helaas ... Wat bleek:de onderkant van de auto zat vastgereden doordat er diepe groeven zaten in het spoor waar de banden zaten. Het 'middenstuk' van de weg stak dus ver uit, en daarop zaten we vast. Uiteindelijk hadden we een strijdplan: we zouden eerst de auto wat uitgraven met ons werkmateriaal, daarna zouden we heel hard duwen en richting de struiken rijden (het was daar plat, maar er stonden wel wat planten). Dan zouden we achteruit door de struiken rijden, tot we de diepste groeven in de weg gepasseerd waren. Na hard zwoegen was deel 1 van ons plan gelukt: de auto was eindelijk van de weg en dus uit de groeven geraakt en stond nu midden in de struiken. Grappig zicht wel. Ons volgend idee was de planten wat weg te doen die achter de auto stonden, want die hadden doorns en zouden dus een platte band kunnen veroorzaken ( zeer ongewenst op dat moment. Ons werkmateriaal: een picknick mes, een struweel en onze handen. De planten waren trouwens zeer vers en moeilijk stuk te maken en al helemaal niet uit te trekken. Toen de weg vrij van planten was gemaakt zouden we deel 2 van ons plan uitvoeren. Maar, we kregen de sleutel niet gedraaid, en dus konden we de auto niet starten. Na wat denken besloten we dan naar de grote weg terug te keren en een auto te stoppen die ons het telefoonnummer van de dichtstbijzijnde auto-maker kon geven. Na 1 minuut stopte de eerste al: een trucbestuurder. Ten eerste moest hij lachen met het feit dat er 3 meisjes hulpeloos stoptekens stonden te maken, ten tweede omdat wij uitlegden dat we panne hadden met de auto, maar in de verste verte geen auto te bespeuren was (ah nee, die stond verborgen in de struiken veel verder). Hij ging met ons mee en moest nog harder lachen toen hij de auto, geparkeerd tussen de struiken, zag staan. En mirakels zijn zeker de wereld nog niet uit: de man probeerde de sleutel eens, deed vervolgens de motorkap open, voelde aan wat kabeltjes, probeerde de sleutel nog eens en BAM, de auto werkte weer :) Onze Dacia is nog lang niet dood :). Vriendelijke man, want hij reed de auto ook nog eens probleemloos naar de asfalt weg (zonder 1x stil te vallen, wat mij dan weer dagelijks gebeurd...). Dan moest de man nog een laatste keer lachen: 3 rondspringende en juichende vrouwen ...

We kunnen er achteraf gezien heel hard om lachen, en we hebben geleerd om toch iets meer op te passen in veldweggetjes. En zeggen dat ik 2 minuten voor we vast zaten nog zei ' Ik kan nog Safari-chauffeur worden, ik heb al genoeg geoefend!'

En het werk gaat voort

Het werk gaat helaas veel trager dan verwacht. Maar onze werkmannen doen goed hun best! We hebben er 2. De eerste is 58 jaar, heel klein en altijd met propere kleren aan. We moeten de werkmannen ook gaan oppikken in hun dorp (= 14 km rijden toch) en altijd wanneer hij instapt heeft hij iets bij voor ons. Dit is de revue al gepasseerd: snoepjes, druiven, pruimen, chocola, komkommers en rakia. De tweede man is 48 jaar en van Turkse afkomst (als we hem goed verstaan hebben). Hij heeft altijd heel grappige kleren aan, doet zijn schoenen uit en werkt dan op blote voeten verder en hij heeft een zilveren tand. Hij is wel heel grappig! Communicatie gaat als volgt: ze zeggen iets in het Bulgaars, wij verstaan het niet, ze beelden het uit of we zoeken het op in ons woordenboekje, we zeggen dat we het kennen en ze moeten heel hard lachen. We zijn beperkt, maar we verstaan elkaar wel een heel klein beetje :).

Vandaag hebben we nogmaals de limieten van de auto getest. Om onze werkachterstand goed te maken gaan we in de namiddag nog onder ons drietjes verder boren als we de werkmannen hebben afgezet. Onze werkplek is een valleitje dat enkel te bereiken is door een steile weg en een zeer scherpe bocht onderaan. Resultaat: om te draaien moesten Hanne en Laura duwen en ik plankgas geven. Wie ooit wilde plannen heeft: neem geen Dacia Logan ;-).

Er zitten trouwens veel kikkers op ons domein! We hebben er al 4 gezien. Hopen dat er geen in onze schoenen kruipt (aangezien onze schoenen buiten op het terras staan).

Nog een weetje: het is een Bulgaarse gewoonte om pastasaus op de boterham te doen. Het lijkt een beetje raar, maar het is zalig (en veel beter dan helemaal bezweette kaas). Het beste bewijs: we hebben al 6 potten leeg, goed voor zo'n 3,2 kg.

Om af te sluiten: onze start to jump trainingen gaan goed! We zitten aan week 2, les 2.

Lazy sunday

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan: deze ochtend hebben we nog wat rond gereden, ons studiegebied bezocht en nog wat stalen genomen.

Enkele weetjes over de voorbije dagen:

* we eten hier elke avond heel lekker: chopska salad (= witte kaas met tomaat en komkommer) en dan vegetarisch. Ook altijd een glaasje wijn.

* vandaag hadden we een half dagje vrij

* Wanner onze boor te lang wordt lijkt het alsof we gaan poolstokspringen

* we hebben al een keer tot 6 m diep geboord!

* Laura heeft toen haar broek gescheurd

* Morgen gaan we onze werkman leren kennen

* Ons zwembad is zalig

* Je maakt vanalles mee op de weg: gansen die blijven eten in het midden van de weg, honden die stapvoets oversteken, paard en kar, overstekende koeien, auto's die spookrijden om de putten te vermijden en vooral ook veel vogels die het spel 'ik blijf zolang mogelijk zitten' spelen... Gisteren had ik bijna mijn eerste duif overreden ...

* Het temmen van de veldweggetjes en de auto gaat al heel veel beter :) Ik kan nog safari-chauffeur worden!

* Internet is oertraag!