Het werk gaat helaas veel trager dan verwacht. Maar onze werkmannen doen goed hun best! We hebben er 2. De eerste is 58 jaar, heel klein en altijd met propere kleren aan. We moeten de werkmannen ook gaan oppikken in hun dorp (= 14 km rijden toch) en altijd wanneer hij instapt heeft hij iets bij voor ons. Dit is de revue al gepasseerd: snoepjes, druiven, pruimen, chocola, komkommers en rakia. De tweede man is 48 jaar en van Turkse afkomst (als we hem goed verstaan hebben). Hij heeft altijd heel grappige kleren aan, doet zijn schoenen uit en werkt dan op blote voeten verder en hij heeft een zilveren tand. Hij is wel heel grappig! Communicatie gaat als volgt: ze zeggen iets in het Bulgaars, wij verstaan het niet, ze beelden het uit of we zoeken het op in ons woordenboekje, we zeggen dat we het kennen en ze moeten heel hard lachen. We zijn beperkt, maar we verstaan elkaar wel een heel klein beetje :).

Vandaag hebben we nogmaals de limieten van de auto getest. Om onze werkachterstand goed te maken gaan we in de namiddag nog onder ons drietjes verder boren als we de werkmannen hebben afgezet. Onze werkplek is een valleitje dat enkel te bereiken is door een steile weg en een zeer scherpe bocht onderaan. Resultaat: om te draaien moesten Hanne en Laura duwen en ik plankgas geven. Wie ooit wilde plannen heeft: neem geen Dacia Logan ;-).

Er zitten trouwens veel kikkers op ons domein! We hebben er al 4 gezien. Hopen dat er geen in onze schoenen kruipt (aangezien onze schoenen buiten op het terras staan).

Nog een weetje: het is een Bulgaarse gewoonte om pastasaus op de boterham te doen. Het lijkt een beetje raar, maar het is zalig (en veel beter dan helemaal bezweette kaas). Het beste bewijs: we hebben al 6 potten leeg, goed voor zo'n 3,2 kg.

Om af te sluiten: onze start to jump trainingen gaan goed! We zitten aan week 2, les 2.